Deel 28: Vurig
In de vroege ochtend staat Liv als eerst op. "Goedemorgen Meow", fluistert ze tegen de knuffel. "Heb jij lekker geslapen?". Meow werpt een verdrietige blik op haar baasje. "Niet huilen Meow. Ik ben maar voor even weg. Voor dat je het weet kunnen we samen spelen!".
"Beloofd!".
Ondertussen wordt Rang ook wakker. 'Mm, Charlotte slaapt nog. Misschien kan ik nog even verder werken'. Stilletjes loopt hij weg. Wanneer de deur iets te luid dicht wordt gedaan, schrikt Charlotte wakker. "Wat was dat?". Dan ziet de lege plaats naast haar. Geïrriteerd staat ze op.
Met een zucht slentert ze naar het kantoortje waar Rang zit te werken. "Goedemorgen", zegt Rang als Charlotte de kamer binnenkomt. "Goedemorgen", mompelt Charlotte terug en gaat in de bruine stoel zitten. "Zit je al weer te werken? Je was gisteren al de hele dag mee bezig". "Ik moet gewoon een klein rapport afwerken. Niks mis mee, toch?". Charlotte zucht. "Hoe laat is het eigenlijk?". "Het is nu kwart na tien". "Wat? Is het al zo laat? We moeten zo al vertrekken!", zegt Charlotte op een verraste toon. "Sluit je computer maar af". "Maar het rapport? En het ontbijt?", vraagt Rang. "Heb je niet geluisterd? We gaan straks al vertrekken. We eten onderweg weg iets", antwoordt Charlotte.
Na een paar uurtjes rijden, wat kibbelen en heel vals met de radio meezingen is iedereen aangekomen in het woud Granite Falls. "Kunnen we nu iets eten", zeurt Rang. "Ik zal kijken of ik iets kan klaarmaken", antwoordt Charlotte en loopt naar binnen. "Waar is het huis eigenlijk?", vraagt Thomas. "Heb je geen ogen ofzo?! Het huis staat de andere kant", antwoordt Duncan. "Dit wist ik wel", reageert Thomas. "Ja ja, dat zal wel", zegt Duncan plagerig terug.
Charlotte bekijkt de ingrediënten die op het aanrecht liggen. Gelukkig hebben ze even bij een klein winkeltje gestopt. "Hier kan ik wel iets mee", mompelt ze en de maaltijd klaar te maken.
Paar minuten later zit iedereen van een heerlijke maaltijd. "Is het lekker?", vraagt Charlotte. "Heerlijk", antwoorden Rang en Camilla. "Je bent een hele goede kok mam", voegt Camilla er nog aan toe. "Dankjewel. Eet maar verder voordat het koud wordt". Even valt er een stilte. "Ik ga naar boven", doorbreekt Rang de stilte. "Wat ga je doen?", vraagt Camilla. "Ik moet even bellen", antwoordt hij. Wanneer Rang wilt vertrekken, houdt Charlotte hem tegen. "Moet dat nu?".
"Ja, het is". "Zullen we een spelletje spelen, Thomas?", onderbreekt Charlotte hem. "Ja! We gaan hoefijzers werpen!", reageert Thomas enthousiast. "Wil je ook", maar Charlotte maakt haar zin af. Rang was al naar boven.
Na lang in de auto gezeten te hebben was het wel tijd voor een leuk spelletje. Eerst is Thomas aan de beurt.
Daarna Camilla. 'Oké, als ik zachtjes in een hoek van 56 graden gooi is mijn kans 90 %', denkt Camilla. "Waar is Duncan eigenlijk?", vraagt Thomas aan Charlotte. "Hij is even papa gaan halen".
Wanneer Rang boven is haalt hij zijn telefoon tevoorschijn. "20 gemiste gesprekken! Man, wat wil dat mens?!". Vlug typt hj het nummer in. "Hallo, wat is er nu weer?". "Wat? Je weet toch dat ik nu niet kan komen". "Nee, zelfs niet voor pralines". "Nee, ook niet voor eclairs". "Wat zei je, een croque madame? Laat me even denken", zegt Rang sarcastisch. "Natuurlijk kom ik niet. Daag!!". "Papa, wie was dat?".
Rang, die bijna een hartstilstand kreeg, draait zich om. Duncan begint spontaan te lachen. "Je vindt het leuk om papa bang te maken?". "Ja", antwoordt Duncan tussen het lachen door. "Wat ik trouwens vragen wil, kom je mee worstjes grillen op het kampvuur?". "Natuurlijk", reageert Rang en geeft Duncan een knuffel. "Ik vroeg mee te komen grillen. Niet om me plat te drukken". Nu begint Rang te lachen. "Kom, laten we gaan".
Tegen de avond zit iedereen gezellig zijn eten te grillen. "Mh, het vuur mag wel groter", merkt Charlotte op en gooit een houtblok in het vuur.
Alleen is het vuur hier niet mee eens. "Oké, je was al groot genoeg".
Wanneer Charlotte haar marsmellow gaar is, neemt ze vlug een hap. "Dat. Is. HEET!", roept ze en wappert met haar handen. "Je moet niet zo ongeduldig zijn mama!", lacht Thomas.
"Euh, waar is mijn worstje?".
Helaas kwam aan de gezellige avond een einde toen het vuur zich begon te verspreiden. "Liv, ga daar weg!", roept Charlotte in paniek.
Ook Rang was in totale paniek. 'Oké, het is nu niet het moment om te panikeren. Ik moet moedig zijn".
Vol moed stapt hij naar het vuur om het te blussen. "Wees voorzichtig papa!", roept Camilla naar hem. "Ga allemaal naar binnen! Papa handelt dit wel af", roept Charlotte naar de kinderen.
"Zo, die is geblust", mompelt Rang als het vuur gedoofd is. Charlotte, die nog steeds in paniek is, loopt naar hem toe. "Is alles goed?". "Rustig Charlotte, alles is goed!", antwoordt Rang kalm. Dan omhelst Charlotte hem. "Maar, maar". "Het is voorbij, alles is weer goed. Het vuur is weg".