Deel 27: Uit eten
Charlotte schrikt wakker van de nachtmerrie. 'Brrr', denkt ze terwijl ze aan de rand van het bed gaat zitten. Charlotte blijft even zitten om te bekomen van de schrik. Ook al is het jaren gelden, het voelt nog steeds als gisteren. Het was een vreselijke ervaring, iets dat ze niemand toewenst. En zeker niet aan haar kinderen. Charlotte huivert. Dat is pas haar grootste nachtmerrie. 'Kop op, Charlotte! Vandaag wordt het een leuke dag! De drieling is jarig, we gaan uit eten en morgen gaan we naar Granite Falls! Niets om je zorgen te maken', denkt ze en slentert naar de badkamer. Er is nog genoeg te doen vandaag.
"Wat zou ik als ontbijt maken?", mompelt Charlotte half in zichzelf. Lang hoeft ze niet na te denken, wat is beter als een taart voor ontbijt. Meteen gaat ze aan de slag zodat ze straks Camilla, Liv en Thomas te verrassen!
"Goedemorgen, het ontbijt staat klaar!", roept Charlotte het gezin bij een terwijl ze de taart op de tafel zet. Charlotte roept zelfs zo luid dat de tafel besloot uit het niets te verdwijnen. Hmm, een zwevende verjaardagstaart is vast ook goed?!
Wanneer iedereen er is mag Camilla als eerst de kaarsjes uitblazen. Zij is immers de oudste van de drieling. 'Oef, 3 peuters minder', denkt butler Maud terwijl ze de keuken schoonmaakt.
Gefeliciteerd Camilla!
Nu is Liv aan de beurt.
Gefeliciteerd Liv!
En natuurlijk mogen we Thomas ook niet vergeten. 'Wat worden ze toch snel groot', denkt Charlotte.
Gefeliciteerd Thomas!
uNa het eten van een lekker stukje taart gaan ze samen in de zetel zitten. "Luister", begint Charlotte, "morgen vertrekken we naar Granite Falls! En dan gaan we naar het appartement in San Myshuno. Hopelijk weten jullie nog waarom?". Iedereen knikt, behalve Thomas. "Euh, ik ben het vergeten", bekent hij. "Ons huis wordt verbouwt en om de verbouwers rustig te laten werken gaan we naar het appartement in San Myshuno", legt Charlotte. "Maar goed, ga maar jullie koffers inpakken". 'Bah, wat een 'leuke' verjaardag, denkt Thomas. "Waar zijn de koffers?", vraagt Duncan. "Boven. Liv, ga jij even de koffers halen samen met Camilla?", vraagt Charlotte. "Is goed mam. Camilla, kom je". "Uh, wat?". "Camilla! Boven, koffers halen", mompelt Liv geïrriteerd en sleurt haar zus naar boven.
De tijd gaat vlug en voor je het weet is het al avond. "Tijd om te gaan", kondigt Charlotte aan.
De tijd gaat vlug en voor je het weet is het al avond. "Tijd om te gaan", kondigt Charlotte aan.
Na een half uur rijden en veel gekibbel is iedereen aangekomen in het restaurant. Charlotte stapt meteen naar de ietwat vreemde uitziende receptionist. "Goedenavond, wat kan ik voor u doen?", vraagt de man beleefd. "Ik heb een tafel gereserveerd", zegt Charlotte. "Op welke naam?". "Bigoli", antwoordt Charlotte. De man bestudeert aandachtig de blauwe tablet en daarna de groep. "U heeft toch gereserveerd voor 6 personen?", vraagt hij wat verbaasd. "Ja, dat klopt, maar 1 persoon kon niet komen", legt Charlotte. "Oké", zegt de receptionist en zoekt in de ruimte naar een lege tafel. "Achteraan is er nog een tafel vrij". "Oké, bedankt", zegt Charlotte vlug en loopt samen met de drieling en Duncan naar de tafel.
Wanneer ze allemaal aan tafel zitten merkt Charlotte op dat er een paar kaarten te weinig zijn. "Er zijn een paar kaarten te weinig, dus iedereen om de beurt", zegt ze en geeft een kaart aan Thomas en Duncan. Dan krijgt Camilla een kaart, maar Liv pakt die af. "Liv! Geef mijn kaart terug!". "Het is niet jouw kaart, maar van het restaurant", zegt Liv plagerig. "Mám!". "Liv, doe niet vervelden. Geef de kaart terug". "Oké, ik heb toch al gekozen", zegt Liv met een zucht en geeft de kaart terug. "Heeft iedereen gekozen?", vraagt Charlotte na vijf minuten. "Ja!", zeggen de kinderen in koor.
"Hebben jullie al gekozen?", vraagt de serveerster. "Ja, ik wil graag 3 pizz". "Duncan!", onderbreekt Charlotte hem. "Oké, Italiaanse gehaktballen". "Ik wil ook die gehaktballen", zegt Thomas. "Ik neem spaghetti". "En ik neem pompoensoep". "Ieuwh, pompoensoep", kreunt Thomas. "Je hebt het nog niet eens geproefd", zegt Charlotte. "En ik wil graag de zalm". "Is genoteerd", zegt de serveerster en herhaalt even wat ze geschreven heeft. "Het klopt", bevestigd Charlotte en dan loopt de serveerster weg.
Na een tijdje wachten krijgen de jongens ruzie. "Je hebt me na-geaapt!". "Niettes!". "Welles!". "Niettes!". "Welles!". "jongens, hou op! We zijn in een restaurant! Ga maar tekenen, net als jullie zussen", komt Charlotte er tussen. "Maar tekenen is voor meisjes!", zeurt Thomas.
"Dat is niet waar, tekenen is voor meisjes én jongens", zegt Camilla.
"Nou, goed dan. Wat zal ik eens tekenen mama?", vraagt Thomas, maar Charlotte luistert niet. 'Ik snap het niet, kon hij geen verlof nemen. Het is wel de verjaardag van zijn kinderen. Waarom is hij toch de laatste tijd veel met werk bezig'. Thomas doet haar uit haar gedachten schrikken: "Mam!". "Uh, wat? O, heel mooi", zegt Charlotte afwezig. Dan komt de serveerster. "Voor wie was wat?", vraagt ze met een serveerster glimlach.
Er kan gegeten worden! Alleen, waar is Thomas?
Hij vindt de vloer duidelijk er smakelijker uitzien dan zijn eten! XP
Nadat iedereen gegeten heeft komt een andere serveerster langs. "Heeft het gesmaakt". "Ja!", roept Camilla. "Het was heel lekker, mag ik de rekening", vraagt Charlotte. De serveerster knikt en loopt naar de receptionist voor de rekening.Even later komt ze terug en legt de rekening op tafel. "En dessert?", vraagt Liv. "We hebben nog taart thuis", antwoordt Charlotte terwijl ze het juiste bedrag op tafel legt.
Iedereen loopt voldaan van de geslaagde avond naar huis.